Deprem olduğu gün akşamüstü gittiğim bir mekanda, Tayvanlı bir turist kafilesine denk geldim. Çoluk çocuk, yaşlılar, gençler, her yaştan insanın olduğu bir grup. Ne bir endişe, ne de bir korku belirtisi yoktu üzerlerinde. Aksine neşe içindeydiler. Düşünün evinizden 8-10 bin kilometre uzaktasınız, hiç bilmediğiniz bir ülkede turistsiniz ve orada 6.2 şiddetinde bir deprem olmuş. Grubun rehberine, ‘depremden haberleri yok galiba’ dedim. Yok, biliyorlar, dedi. O zaman ‘çok korkusuzlar herhalde’ diye aklımdan geçirdim. Aslında çok korkuyorlarmış ama gelmeden tedbir almışlar. İstanbul’da kaldıkları otelin adını söyledi rehber, şimdi burada adını yazmayacağım yeni bir otel. Meğer turu satın alırken, konaklayacakları otelin depreme dayanıklılığına kadar pek çok konuyu araştırıp öyle gelmişler, Türkiye’ye. Biraz alındım doğrusu, ‘biz bir yerlere giderken hiç böyle şeyler yapmıyoruz’ diye söylendim kendi kendime. Rehber de duymuş olacak ki, ‘sorun isterseniz kendilerine, ben sordum, gayet mantıklı bir açıklamaları var’ dedi. Kafilenin kıdemlilerinden olduğunu tahmin ettiğim birine sordum. Cevabı ülkece en büyük travmamızın sebebi ve tabi çözümünü açıkça ortaya koydu: “Bizim geldiğimiz yerde hemen her gün deprem olur. Biz Tayvan’da depreme alışığız ama aynı zamanda tedbirliyiz. Gerekli tüm önlemleri aldığımızdan eminiz. Hep yaptığımız gibi İstanbul’a gelirken de yangın, deprem gibi risklere karşı gerekli tedbirlerin alındığından emin olduğumuz mekanları seçmeye özen gösterdik. Elimizden geleni yaptık, gerisi hayatın ta kendisi.“

Daha ne denir, ne yazılır bilemiyorum. Sadece şunu söyleyeyim; Tayvan’ın her şeyi anlatan iki deprem hikayesi var. 1999’da 7.4 şiddetinde bir deprem yaşayan Tayvan’da, 2500 kişi hayatını kaybetti. Geçen yıl mart ayında yine 7.4 şiddetinde bir deprem daha yaşandı ve bu kez sadece 10 kişi hayatını kaybetti. Evet doğru okudunuz, sadece 10 kişi. Aradan geçen 25 yılda ne yaptığına baktım Tayvan’ın. Bir kere bizim gibi bir daha böyle bir deprem olur mu/olmaz mıdiye tartışmamışlar. Faylardaki enerji boşaldı, enerji birikti filan gibi derin mevzulara hiç girmemişler. Bir sonraki deprem 80-100 yılda olur diye kendilerini avutmamışlar. Ne yapmamışlar diye uzatabilirim, son iki gündür televizyonları, sosyal medyayı takip edenler farkında, konuşulanların yüzde 99’unun bize bir faydası yok. Yapılması gereken belli, hiç vakit kaybetmeden depreme dayanıklı binalar talep etmeye ve inşa etmeye başlamamız gerekli. Fazladan bir metrekare yer için önünü tıkadığımız kentsel dönüşüm projelerinin önünü açmalı ve imzaları bir an evvel atmalıyız. Çocuklarımıza ve kendimize deprem anında yapılması gerekenleri öğretmemiz lazım. Aslında vatandaş olarak yapmamız gerekenleri biliyoruz ama çabuk unutuyoruz. Bu sefer unutmayalım, günlük hayatımızı deprem bilinçli yaşamaya başlayalım. Depremi beklemeyelim, her an her gün deprem olabilir diyerek deprem dirençli bir yaşam kültürü geliştirebiliriz. 6.2 şiddetindeki depremi bir uyarı olarak iyi değerlendirelim. Deprem teknolojileri konusunda AR-GE ve inovasyona ağırlık verelim. Savunma sanayinde müthiş bir başarı öyküsü yazdık. Ülkemizin doğal afetler dahil her türlü tehdide hazır olmasını sağlayacak gücümüz var. Bunu harekete geçirmek için daha ne bekliyoruz! Tayvan’la başladık, bir Tayvan atasözü ile bitirelim: İyimser insan, her felakette bir fırsat, kötümser insan da her fırsatta bir felaket görür.