Ece Ağırtmış, Eymen Aktel, Burak Ata, Melih Çebi, Hazal Özgür ve Ecem Yüksel’in eserleri sergide yerini alıyor. Çocukluk anılarından ve gündelik yaşamın ayrıntılarından yola çıkarak kimlik, bellek, toplumsal bilinçdışı, teknolojinin etkisi ve sanatsal ifade biçimlerinin evrimi gibi konular üzerine düşündürüyor sergideki eserler.
Sergide, belirli bir tema üzerinden değil, çeşitli dilsel ve sanatsal yaklaşımlar üzerinden ortaklaşan altı sanatçının çalışmaları, Cansever’in şiirindeki “derken karanfil elden ele” misali zaman, emek, günlük yaşamın gitgelleri, dijital çağın ve tüketim toplumunun insan üzerindeki etkileri, elden ele dolaşıyor.
Sergide eseri olan sanatçı Ece Ağırtmış ile Pilot Galeri’nin direktörü Azra Tüzünoğlu arasında yıllara dayanan paylaşımlar bu serginin başlangıç noktası olmuş. Serginin adının nereden geldiğini, farklı sanatçıların eserlerinin nasıl bu ad altında toplandığını, Tüzünoğlu’na sorduk.
BİR KUŞAĞA ODAK
Sergideki eserler nasıl bir araya geldi?
Sergideki eserlerin bir araya gelişi, bugüne kadarki yaklaşımımızdan biraz farklı bir şekilde ilerledi. Sergideki eserler, Ece Ağırtmış’ın bana zaman içinde gönderdiği mesajlarda paylaştığı sanatçılar ve eserler arasından seçildi. Ece’yle aramızda Instagram’dan WhatsApp’a oradan farklı medyumlara sıçrayan bir paylaşım zenginliği var. Kimi zaman bir eserin köşesi, kaidesi, kimi zaman asım şekli, kullandığı boyalar ilgimizi çekiyor ve ondan bana benden ona gün içinde sayısız mesaj gidiyor. Üç yılı aşkın süredir devam eden bu mesajların aslında Ece’nin anlam dünyasını olduğu kadar, bir kuşağın neye, nasıl ve neden baktığını da anlamaya çalışan bir tavrı olduğunu fark ettim. Ece, arkadaşları (kimi tanıdık kimi tanımadık) üzerinden bu kuşak sanatçıları tarif ediyordu. 200’e yakın Türkiye ve yurtdışından sanatçının yer aldığı bu yazışmalar içinden Ece’yle birlikte altı sanatçıya odaklanmaya karar verdik. Hem ölçeği küçültmek mekânla ilişki açısından zorunlu olduğundan hem de bu sanatçılar arasındaki paylaşımlar ve ortak referans noktalarını gözlemlemeye fırsat yaratabilmek için aynı sanatçının farklı eserlerini örneklemek gerektiğini düşündüğümüzden…
‘BİLİNÇDIŞININ OKYANUSLARI’
Edip Cansever’in “Yerçekimli Karanfil”i ile serginin ortak noktası nedir?
Serginin ismi için “Ece’nin Arkadaşları” başlığını düşünmüştüm ancak Ece daha kapsayıcı bir başlık olabilir mi dedi… Yerçekimli Karanfil benim çok sevdiğim bir Edip Cansever şiiri. Türkçedeki en tuhaf şiirlerden biri bence ve tam olarak ne anlattığını da anladığımı söyleyemeyeceğim. Bu elden ele dolaşan karanfil metaforu, bana sanatçılar arasındaki görünür ve görünmez paylaşımları taşıyabilir bir metafor gibi göründü. Karanfil, bir tür sevgi, değer, ilham, toplumsal hafızanın dehlizlerinde bulunmuş bir pırıltı belki.. Sergide, pembe boyalı evlerin, amforaların, bilinçdışının okyanusları ve susmayan cinleri, kedi, köpek, güvercin ve çeşitli hayvanların sanatçıların tuvalleri üzerinde dolaştığını fark edeceksiniz. O fark edilen şey ne ise karanfil de o bence.
