*Yazı, sürprizbozan içerir.
Gecenin karanlığında ilerleyen bir araba. Sürücüsü, radyo frekanslarıyla oynarken bir anda bir araba kazasını ve yaralıları fark ediyor. Ancak olay mahallinde bir tuhaflık var. Arabanın içinden canlı çıkan kadın, suçlu olarak kırmızı bir robotu işaret ediyor.
1970’lerde yaşandığını bir süre sonra anlayacağımız bu açılış sahnesinin peşi sıra günümüzde, dört kişilik bir aileyle tanışıyoruz. Yeni aldıkları ve eski usul bir akıllı ev olduğu için “ucuza” getirdiklerini öğrendiğimiz evlerinin içine girdiklerinde Tom Hanks’in 1986 tarihli “The Money Pitt” filminden söz ediyorlar. Tıpkı filmde olduğu gibi ilk anda sorun çıkaracağı izlenimi veren, her yeri monitörlerle kaplı bu evin görünümü baştan tekinsizliğiyle “ele geçirilmiş ev” temalı korku öykülerinden birini izleyeceğimizin haberini veriyor. Ancak öykünün bilimkurgu temelleri gereği bu evin “ele geçirilme” durumu modern kaygılarımızı karşılar nitelikte. Çünkü filmin girizgahında gördüğümüz o kırmızı robot, namıdiğer Cassandra, 1970’lerden kalma bu eski tip akıllı evin yapay zekâsı ve ev robotu.
Yıllarca süren uykusundan, -yine bir korku öyküsünde olması gerektiği gibi- evin meraklı oğlu Fynn (Joshua Kantara) tarafından uyandırılıyor. Böylelikle evin tüm gereksinimlerini karşılayan, yemek hazırlayan, çimleri biçen, çocuklarla “ilgilenen” Cassandra herkes için bir eğlence kaynağı olurken ikinci bir annenin varlığından hoşnutsuzluğunu hissettirmeye başlamasıyla evin gerçek annesi Samira (Mina Tander) için yavaş yavaş bir kabusa dönüşmeye başlıyor.
KARANLIK KÖKLER
Samira’nın giderek kendisi için tehdit olmaya başlayan Cassandra’yla ilgili kuşkularına aile bireylerinin inanmamasının temellerini ise ailenin halihazırda hüküm süren “karmaşık” geçmişi oluşturuyor. Samira yalnızlaştıkça kuşkularının peşinden gitmeye, Cassandra’yı araştırdıkça her iki karakterin de karanlık kökleri açığa çıkmaya başlıyor. Başlangıçta günümüzün en büyük endişelerinden biri haline gelen yapay zekâ tehdidiyle ilişkili görünen öykü derinleştikçe katmanlarına sıkıştırdığı annelik, kutsallığı veya koruma içgüdüsü gibi konuların yanı sıra baba tiplemelerinin de kötücüllüğü ve hatta eşleri için benzer kaderler inşa etmeleri üzerinden toplumsal rolleri gündeme getirmeye başlıyor. Özellikle Fynn’in arkadaşıyla bulduğu odadaki “The Shining”in bilinen Overlook Oteli’nin halılarının, filmin final seçimini açık ettiğini söyleyebiliriz. Ancak bu ileti, Cassandra’da salt ele geçirilmiş bir mekân, ele geçirilmiş baba temsilleri üzerinden değil -ki hem Samira’nın hem de Cassandra’nın durumunda baba figürlerinin davranışları neredeyse aynı sonuca varıyor- eşleri tarafından ilk fırsatta gözden çıkarılan kadın figürlerinin farklı davranış biçimleriyle de irdeleniyor. Elbette Cassandra, kötülüğün ortaya çıkardığı bir kötülük durumu ancak Samira’nın ailesinin veya partnerinin durumunda yaşananların “kolaylığı”, dizinin erkek temsillerine yönelik alaycı hicvinin de bir yansıması aslında.
Netflix’te yayımlanan “Cassandra”, bir korku-bilimkurgu dizisi olarak altı bölümde kurguladığı olay örgüsü ve katmanlı yapısıyla kesinlikle sunduklarını karşılayan, korku gerilim öğelerini klişelerle doğru harmanlayan bir öykü. Dahası, Benjamin Gutsche ve Sina Flammang’ın ellerinden çıkan öykünün bitiminde iki şeyi sorgulayacağınıza emin olabilirsiniz: Eşim, bana mı yoksa bir ev robotuna mı inanır? Ve fırınlar ne kadar güvenilirdir?
Puanım: 7/10
