Cumhurbaşkanı Erdoğan,
İstanbul’da düzenlenen
İslam İşbirliği Teşkilatı’nın
(İİT) 51. Dışişleri Bakanları Konseyi
Toplantısı’nda yaptığı konuşmada,
İsrail saldırganlığına karşı “İslam
ittifakı” önerdi.
Erdoğan, İstanbul’un kaderinin,
Şam’ın, Gazze’nin, Kudüs’ün, Mekke ve
Medine’nin, Tahran’ın kaderinden ayrı
olmadığını savunduğu konuşmasında
İsrail’in haydutluğuna karşı “2
milyarlık İslam aleminin tek başına
bir kutup haline gelmesi şarttır” dedi
(Cumhuriyet, 21.6.2025).
Peki, “İslam ittifakı” bir çözüm müdür,
ABD destekli İsrail saldırganlığına karşı
bir çare midir? Ve daha önemlisi bir
“İslam ittifakı” kurmak mümkün müdür?
AMERİKACILIK YAPARAK İSRAİL’E KARŞI OLUNAMAZ
Erdoğan’ın önerdiği bir “İslam ittifakı”
hem mümkün değildir çünkü gerçekçi
değildir hem de çelişkileri nedeniyle
“samimi” değildir.
Çünkü bölgemizdeki pek çok
İslamcı rejim, hem Amerikancılık
yapmakta hem de İsrail’e karşı
olduğunu söylemektedir.
Doğru, söylem düzeyinde en İsrail
karşıtı rejim de Erdoğan rejimidir.
Ama bölgemizdeki tüm İslamcı
rejimlerin asıl sorunu şudur:
Amerikancılık yaparak İsrail’e
karşı sert sözler söyleyebilirsiniz
ancak İsrail’e karşı sonuca etki
yapacak bir pozisyon alamazsınız.
Topraklarınızdaki üslerden kalkan ABD
uçakları İsrail’e askeri destek verecek
ama siz İsrail’e karşı olacaksınız!
İHVAN’DA İRAN ÇATLAĞI
Bir İslam ittifakının mümkün
olmadığının göstergelerinin başında
İhvan (Müslüman Kardeşler)
gelmektedir.
İhvan’ın Genel Mürşid Vekili Dr.
Salah Abdülhak İran’ın dini lideri
Hamaney’e 18 Haziran’da mektup
göndererek “tam destek” verdiklerini
açıkladı ama İhvan’ın Suriye kolu 19
Haziran’da yayınladığı bildiriyle bu
tavrı tanımadığını duyurdu. Suriye
İhvan’ı hem İran’ı hem İsrail’i “bölgede
hegemonya kurmaya çalışan suçlular”
olarak nitelendirerek “her iki taraftan da
teberri ettiklerini (uzak durduklarını)” ilan
etti (Harici, 20.6.2025).
Oysa Suriye İhvanı, Erdoğan
rejiminin Esad karşıtlığının
merkezinde duruyordu. Esad, AKP’nin
istediği İhvancıları hükümetine ortak
etmediği için kardeş olmaktan çıkıp
düşman olmuştu! Şimdi o İhvan,
“ikisinden de uzak duruyoruz” diyerek
fiilen İsrailcilik yapmış oluyor!
İSLAMCI REJİMLERİN İRAN KARŞITLIĞI
Erdoğan’ın önerdiği bir İslam
ittifakının mümkün olamayacağının
göstergelerinden biri de Arap-İslam
ülkelerinin fiili durumlarıdır. Örneğin
Ürdün, İsrail uçakları İran’ı vururken
hava sahasını açtı ama İran yanıt
verirken kapattı; dahası Ürdün Silahlı
Kuvvetleri İran İHA’larını düşürerek
İsrail’e pratikte yardımcı oldu.
Uzun örnek listesine gerek yok.
Körfez ülkeleri başta pek çok ülkedeki
ABD üslerinin varlığı ile “İsrail’e
karşı bir İslam ittifakı”nın gerçekçi
olamayacağı ortada…
İSLAMCILIK GENİŞ CEPHEYİ BÖLER
Daha önemlisi de şu: İsrail iki
yıldır Gazze’de Filistinlilere soykırım
uyguluyor. Peki hangi İslamcı rejim
Gazze’yi savunmak konusunda İsrail’e
karşı gerçek ve etkili bir pozisyon
aldı? Daha doğrusu şöyle soralım:
Sonuca etkisi bakımından hangi
İslamcı rejim, Güney Afrika’dan
daha fazla İsrail’e karşı pozisyon
alabildi? Hiçbiri.
Dolayısıyla Gazze’yi ya da Tahran’ı
savunmak adına, İsrail’e karşı bir “İslam
ittifakı” hem mümkün değildir hem de
çare değildir. Tersine bu tür girişimler
İsrail’e karşı mücadele eden
Güney Afrika öncülüğündeki Afrika
kıtası ile Kolombiya ve Venezuela
öncülüğündeki Güney Amerika ile
hatta İspanya ve İrlanda gibi Avrupa
ülkeleri ile araya “din” koyarak
ayrışmak anlamına gelir.
NE YAPMALI?
İsrail’e karşı gerçekten konumlanmak
isteyen, din eksenli arayışlarda olmak
yerine birincisi antiemperyalist
tutum alarak öncelikle ülkesindeki
Amerikan askeri varlığına son
vermelidir, ikincisi de “İslam ittifakı”
gibi arayışlar yerine daha geniş
bir cephe olan Küresel Güneycilik
yapmalıdır.
