“28 Yıl Sonra’da Covid’den,
Brexit’ten, 21. yüzyılın politik
soykırımlardan, genetik,
ekolojik kırılmalarından
etkilendim. İlkokuldan beri
sürekli şanlı tarihimizle
övündük, kendimizi güçlü
sanarak her yabancıyla savaştık.
Britanya İmparatorluğu’nun
sömürgeci bayrağı altında
yetiştik, büyüdük” diyen İngiliz
sinemacı Danny Boyle bu
çarpık zihnin kimseye faydalı
olmadığının altını çiziyor.
Yönetmenin 2002’de gösterime
giren “28 Gün Sonra” filmi
Covid virüsünün provası gibiydi.
Biyolojik silah laboratuvarından
öfke virüsünün dünyaya
yayılmasının üstünden 28 yıl
geçmiştir.
Britanya adası karantina
altına alındıktan sonra
enfekte olmayan bir grup
adanın bir ucunda anne-babaçocuktan oluşan ataerkil,
ilkel, yüksek güvenlikli bir
toplum düzeni kurdu. Erkek
ergenler yetişkinliğe geçerken
babalarıyla birlikte ana karaya
çıkıp eğitim aldılar, avlandılar,
düşmana karşı hazırlandılar.
Enfekte olanlar yavaş
sürünenler, hızlı enfekteler,
zeki Alfalar olarak ayrıştılar.
Uzun süredir hasta olan
annesini iyileştirmek isteyen,
ana karada doktor olduğunu
öğrenen genç Spike eğitimin
ardından tutucu babası,
kolonisine isyan edip annesiyle
birlikte ana karaya gider.
ÖLÜMÜ HATIRLA
Burada yaşadığı
deneyimlerden sonra Spike
korkusundan arınır, merakını
giderir, ürkütücü, korkunç
nitelenen ana karayı keşfeder,
annesinin huzurlu bir şekilde
ölmesini sağlar. Boyle ile
senarist-yönetmen Alex
Garland’ın (Ex Machina, Sivil
Savaş) birlikte yazdıkları
dramatik üçlemenin ilk
bölümü insanı, aileyi, ikincisi
mutlak kötülüğü, son
bölümde kefareti anlatıyor.
Filmin ana kahramanları 12
yaşındaki Spike’la, memento
mori (ölümü hatırla) sözüyle
anneye vedayı kolaylaştıran
doktor Kelson’dır. Açılış sekansı enfekteler tarafından
ele geçirilen köy, kiliseye,
dine ihanet sahnesiyle
başlar. Doğanın soluk kesici
güzelliğiyle vahşetin sevgi,
yaşam ve ölümle iç içe
geçmesi etkileyicidir, yapımses tasarımları, kurgu, müzik
(Young Fathers), çok başarılıdır.
Sürekli tekrarlanan elit askerleri
güdümleyen propaganda
filmlerinde Rudyard Kipling’in
Boots (Botlar) şiirinden
mısralar yer alır.
Cep telefonlarıyla çekilen
hareketli planlar, Anthony
Dod Mantle’ın görüntüleri
mükemmeldir. İnsan her şeye
mutlak dehşete, vahşete bile
alışır, uyum sağlar mesajını
ileten post apokaliptik politik
gerilim “28 Yıl Sonra”da Jodie
Comer, Aaron Taylor-Johnson,
Ralph Fiennes, Alfie Williams,
Jack O’Connell oynuyor.
EVRENDE YALNIZ DEĞİLİZ
Ezelden beri insanlık başka
gezegenleri, yıldızları izledi,
evrende bizden başka canlılar
var mı sorularını sordu. Bu kez
evren ebeveynlerini yitirmiş,
kendini yalnız hisseden,
dünyadaki yerini henüz
bulamamış, düş kuran Elio’ya
yanıt verir. Müzede Nasa’nın
uzaya gönderdiği insansız araç
Voyager’ı gördükten sonra
uzaya gitme planları tasarlayan
Elio’nun hayali gerçekleşir.
Uzay üssünde çalışan binbaşı
teyzesine gelen çağrı mesajını
Elio gizlice yanıtlayınca
uzaylılar tarafından kaçırılır.
Ortakevren’e giden Elio
burada uyum içinde yaşayan ,
dayanışan barışçı, hoşgörülü
liderlerle tanışır. Babası gibi
savaş lordu olmak istemeyen
sempatik Grogon’la arkadaş
olan Elio çok mutludur.
Sonunda kendini yalnız
hissetmez. Küçük çocuk
eşsiz uzaylı yaratıklarla
Ortakevren’de mi yaşayacaktır
yoksa ait olduğu dünyaya
evine mi dönecektir ? Madeline
Sharafian, Domee Shi, Adrian
Molina’nın yönettiği fantastik
animasyon Elio, Contact (Mesaj
/Robert Zemeckis), E.T. ve
Üçüncü Türden Yakınlaşmalar
(Steven Spielberg) gibi klasik
bilimkurgulara saygıda
bulunuyor.
